Podkategorie:
Choroba pełzakowa
Choroba pełzakowa jest mniej znaną jednostką od nosemozy, ale ze względu na podobne objawy zewnętrzne, może być przez pszczelarzy z nią utożsamiana. Wywoływana jest przez pierwotniaka pełzaka pszczelego (Malpighamoeba mellificae), pasożytującego w cewkach wydalniczych (Malpighiego), co powoduje zaburzenia w wydalaniu, trawieniu i przyswajaniu pokarmu oraz biegunkę. Nasilenie zachorowań, podobnie jak w wypadku nosemozy, przypada na koniec zimowli i na wiosnę.
Choroba pełzakowa często występuje łącznie z chorobą zarodnikowcową. Rozpoznać ją można tylko na podstawie laboratoryjnego badania mikroskopowego kału i cewek wydalniczych na obecność cyst pasożyta. Na ogół choroba przebiega łagodnie i samoistnie ustępuje po poprawieniu warunków bytowych rodzin (podkarmienie, pojawienie się pożytku, wymiana matki, wymiana plastrów).
Czynnikiem przyspieszającym zakażenie jest zimowanie rodzin na niewłaściwej jakości zapasach, niepokojenie pszczół i zimna, deszczowa pogoda wiosną. Z inwazją pełzaka powiązane jest występowanie wirusa X, powodującego skrócenie życia pszczół, co może prowadzić do osypywania się rodzin pod koniec zimowli.
Zwalczanie i zapobieganie chorobie pełzakowej jest identyczne jak przy nosemozie. Na ogół choroba ustępuje po wymianie plastrów latem i podkarmieniu rodzin syropem.
