Podkategorie:
Destrukcyjne załamanie rodzin
Jest to robocza nazwa zespołu czynników chorobowych, powodujących ginięcie pszczół dorosłych poza ulem, czego efektem jest zagłada w krótkim czasie całej rodziny. Syndrom ten jest określany jako CCD (Colony Collapse Disorder). W drugiej połowie lata lub na początku jesieni pszczół w rodzinach w bardzo szybkim tempie ubywa. Te same objawy obserwuje się wiosną, po rozpoczęciu lotów. W ciągu zaledwie kilku dni w ulu pozostaje matka z garstką pszczół, które też po niedługim czasie giną.
Często w ulu zostaje czerw i duża ilość zapasów, które nie zawsze są od razu rabowane przez inne rodziny. Najbardziej prawdopodobną główną przyczyną choroby jest izraelski wirus ostrego paraliżu pszczół (IAPV). Rozwinął się on jako mutacja wirusów ostrego paraliżu pszczół i wirusa kaszmirskiego. Pierwszy raz został zaobserwowany w 2004 roku w Izraelu.
Dwa lata później stwierdzono jego obecność w masowo ginących rodzinach pszczelich w Ameryce Północnej, a w 2007 roku w Europie. Dotychczasowe obserwacje wskazują, że wirus izraelski w połączeniu z działaniem innych patogenów, głównie przy współudziale warrozy, powoduje błyskawiczną zagładę rodzin pszczelich. Giną wszystkie wylatujące z gniazda pszczoły lotne, daleko od ula, przez co w porażonych chorobą rodzinach nie ma osypu.
Roznosicielem wirusa jest Varroa destructor, dlatego podstawowym sposobem zapobiegania chorobie jest systematyczne zwalczanie roztoczy. Zaobserwowano, że zdrowe rodziny po przesiedleniu do uli po pszczołach, które spadły z powodu CCD, natychmiast ulegają infekcji. Nie powinno się więc wprowadzać do pasieki matek, pszczół, plastrów z pierzgą i miodu z niepewnych źródeł, a używane ule przed nasiedleniem trzeba dokładnie odkazić. Sprzęt powinien być używany tylko w jednej pasiece i również należy go dokładnie odkażać. Pszczoły ze spadłych rodzin należy badać w kierunku obecności wirusów.
