Problem chorób pszczół wywoływanych przez wirusy nabrał szczególnego znaczenia po rozprzestrzenieniu się na całym świecie roztoczy Varroa, które są ich wektorem (roznosicielem) i poprzez uszkadzanie oskórka ułatwiają zakażenie. Infekcje wirusowe stały się częstą przyczyną strat w pogłowiu rodzin pszczelich i obniżenia produkcji pasiecznej w wielu krajach.
Jednocześnie zasięg ich występowania rozszerzył się na tereny, na których dotychczas ich nie było. Dlatego zwrócono uwagę na rodzaje wirusów w przeszłości występujące lokalnie lub w ogóle nieznane oraz na choroby przez nie wywoływane. Obecnie znanych jest kilkanaście wirusów atakujących pszczoły miodne. Dokładna ich liczba jest trudna do ustalenia, jako że niektóre z wirusów niedawno odkrytych są prawdopodobnie wariantami innych, znanych wcześniej wirusów, z kolei inne być może czekają na odkrycie.
Nie ma leków, którymi można by bezpośrednio zwalczać wirusy występujące w rodzinie pszczelej. Jeżeli infekcje wirusów związane są z chorobami pasożytniczymi, należy najpierw skupić się na ograniczeniu populacji pasożytów, co pośrednio wpływa hamująco na rozmnażanie wirusów. Należy też dążyć do eliminacji czynników umożliwiających przejście z postaci bezobjawowej lub latentnej w jawną. W tym celu należy dbać o zapewnienie pszczołom właściwych warunków bytowych i dobrą jakość matek.